Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011



» Η φύση δεν καταστρέφει, ούτε καταστρέφεται। Δεν υπάρχει η έννοια τής καταστροφής στη φύση. Η φύση αλλάζει εξ αιτίας των νέων συνθηκών, που δημιουργούν οι νόμοι της...

» Αντιθέτως, εμείς είμαστε αυτοί, που πρέπει να προστατευτούμε, γιατί καθώς αλλάζουν οι περιβαλλοντικές συνθήκες, η διαβίωσή μας στη Γη δυσκολεύει। Επομένως, όταν λέμε, ότι πρέπει να προστατεύουμε το φυσικό περιβάλλον, ουσιαστικά ενδιαφερόμαστε για να διατηρήσουμε τις περιβαλλοντικές συνθήκες σταθερές, ώστε να μην απειληθεί το είδος μας...

» Όταν κόβουμε ένα λουλούδι και το απομακρύνουμε από το φυσικό του περιβάλλον, όπου μέχρι εκείνη τη στιγμή μπορούσε και επιβίωνε φυσιολογικά, για το λουλούδι αυτή η πράξη μας θα σημάνει και το θάνατό του. Για εμάς η πράξη αυτή ικανοποιεί την ανάγκη μας να κατέχουμε κάτι που μας αρέσει και μας δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα. Με άλλα λόγια, εφ΄ όσον η αποκοπή τού λουλουδιού δεν ικανοποιεί κάποια φυσική μας ανάγκη, αποσκοπεί στην ικανοποίηση τού Εγώ μας. Τελικά, η πράξη τής αποκοπής τού λουλουδιού θ΄ αποδειχθεί καταστροφική για το λουλούδι, “ωφέλιμη” για εμάς και παντελώς αδιάφορη για τους φυσικούς νόμους...

» Για ν΄ αντιληφθούμε την αρχή τής προσαρμογής στη φύση και ν΄ αποδεσμευτούμε από την πλάνη τής έννοιας τής καταστροφής, πρέπει να γίνουμε ένα με τη φύση. Ή καλύτερα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι είμαστε ένα με τη φύση. Μόνο αν σταματήσουμε να επιθυμούμε πράγματα που αποκλίνουν από τους νόμους της ή που τάσσονται ενάντια σ΄ αυτούς, θα συνειδητοποιήσουμε τη φυσική πραγματικότητα...

» Οι φυσικοί νόμοι πιστεύει, πως αφορούν μόνο στα ζώα, στη ζούγκλα, στην άγρια φύση. Παράλληλα, πιστεύει, ότι έχει υπερβεί το στάδιο τής σπηλαιόβιας διαβίωσης για πάντα, ότι ανήκει πλέον σε άλλη κατηγορία, στα ανώτερα όντα. Εκπολιτίστηκε και βρήκε διέξοδο στη μετάνοια. Μπορεί πλέον και δικαιολογεί κάθε του αδυναμία, κάθε του παραστράτημα.

» Αλλά φοβάται। Κρύβεται μέσα στις πόλεις, μέσα στο τσιμέντο, για να ξεχάσει τις ρίζες του. Εθελοτυφλεί ικανοποιώντας με αυτοκτονικές διαθέσεις τις ενστικτώδεις επιθυμίες του. Παραμελεί τον εαυτό του, αλλά και τη φύση, που τον δημιούργησε.

Αποσπάσματα από το βιβλίο "εγωμανία" του βιολόγου Νίκου Μπάτρα, εκδόσεις συμμετρία.