Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Το μικροκήπιο της Άντας στην Καλλιθέα

Anoiksoula Balconada




Πριν μερικά χρόνια έχασα τη μάνα μου στην Καλλιθέα. Την περίμενα με alarm στο αυτοκίνητο να πεταχτεί σε μια δουλειά. Ένα Ι.Χ. μου κόρναρε και αναγκάστηκα να κάνω το γύρω του οικοδομικού τετραγώνου για να γυρίσω να την πάρω. Στο επόμενο στενό απαγορευόταν να κάνω αριστερά, το ίδιο και στο μεθεπόμενο, στο τρίτο κάνω αριστερά και έργα στο δρόμο με υποχρεώνουν να αλλάξω πορεία. Μετά από μερικά στενά, απλά είχα χαθεί!!! Τσιμεντένια κιβώτια με πορτοπαράθυρα παντού και κανένα σημείο αναφοράς. Όλα μου φαίνονταν ίδια και γκρίζα. Μετά από καμία δεκαριά αριστεροδέξια βλέπω στο βάθος του δρόμου τη μητέρα μου να μου γνέφει από μακρυά. Τη μίσησα την Καλλιθέα εκείνο το πρωί. Έ, μα εγώ φταίω? Αφού δεν μπορούσα να βάλω σημάδι για να μη χαθώ! Και σε ρωτώ κύριε αναγνώστα, αν είχα βάλει σημάδι μια βεράντα με αναρριχητικούς κισσούς θα είχα χαθεί? Επιτέλους, πού είναι το κράτος πρόνοιας για τους απροσανατόλιστους, τι να κάνω κι εγώ? Να κυκλοφορώ με μπούσουλα στην τσέπη και ανεμοδούρι στο καπέλο?
Όμως να που τα τραύματα τα ψυχολογικά δεν κρατούν αιώνια. Μια ανοιξιάτικη μέρα στη βεράντα της Άντας έφτανε για να λατρέψω τη θέα της Καλλιθέας. Αριστερά ο λόφος του Υμηττού κι απέναντι η θάλασσα του Φαλήρου, μα πάνω απ'όλα η δροσιά και τα χρώματα εκεί έξω, με κάναν να συμπαθήσω τον Δήμο που σιχαινόμουν μέχρι χθες. Πίσω απ'τα πράσινα φυλλώματα ο γκρίζος Δήμος είν'ομορφότερος.
Ακακίες, Γαρδένιες, Ανθοροδιές και Γιούκα κατοικούν στη βεράντα του 6ου. Όπως λέει κι εκείνη "35τ.μ δώμα για μένα, 65 για τα λουλούδια μου". Στο βίντεο που έφτιαξε φαίνονται τα "καμάρια" της που μεγαλώνουν και φουντώνουν. Άντε βρε με το καλό να βγάλουνε ματάκια ! ! !

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Βόλτα με τη φύση


Συχνά με θυμάμαι να λιμπίζομαι ζωηρά μια "απόδραση" στη φύση. Αυτές τις σκέψεις τις κάνω πάντα στο γραφείο. Όπως τώρα. Είναι Τρίτη τρεις η ώρα & που μυαλό για δουλειά; Μόνο φαντάζομαι μια ρεματιά να ξεκινά απ'το κατάφυτο βουνό και να καταλήγει στη θάλασσα. Η ώρα είναι τρεις, ξέρω ένα τέτοιο μέρος στη Βόρεια Εύβοια. Αν ξεκινήσω τώρα θα φτάσω την ιδανικότερη ώρα , λίγο πριν τη δύση του ήλιου. Ίσα ίσα θα προλάβω μια γρήγορη βουτιά , να στήσω τσάκα τσάκα τη σκηνή, να μαζέψω 10 ξύλα και απολαμβάνοντας ηδονοβλεπτικά τη βουτιά του ήλιου στη θάλασσα, ν'ανάβω τη φωτιά μου. Όταν κάνω τέτοιες σκέψεις αυτομαστιγώνομαι κάνοντας μια εκ διαμέτρου αντίθετη και λογική σκέψη και συνεχίζω τη δουλειά στο γραφείο. Γιατί πολύ απλά "αυτά δεν γίνονται".
Σήμερα ένας φίλος μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία με το link της γαλλικής εταιρείας www.bacsac.fr που φτιάχνει ανθεκτικές τσάντες για τη μεταφορά φυτών. Βλέποντας το 500ράκι fiat φορτωμένο δέντρα σκέφτηκα πως την επόμενη φορά που θα λαχταρήσω βόλτα στη φύση θα φορτώσω τις γλάστρες απ'το μπαλκόνι στη σχάρα του αυτοκινήτου μου και θα πάω για μια μπύρα στο Γκάζι. Κι αντί για βόλτα στη φύση θα κάνω βόλτα με τη φύση...

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Μικροκήπια στο Buenos Aires

Στη χώρα του tango οι άνθρωποι στους δρόμους χαμογελάνε και φλερτάρουν. Άγνωστοι πιάνουν ψιλή κουβέντα μεταξύ τους και πίνουν από το ίδιο μεταλλικό καλαμάκι "mate", το αγαπημένο τους ρόφημα. Οι ταξιτζήδες χαιρετιούνται στα φανάρια κι οι ποδηλάτες νοιώθουν ασφάλεια. Αυτά κυρίως μας έκαναν εντύπωση, μα πιο πολύ μας άρεσε η επαφή του Αργεντίνου με τη φύση, οι πελώριες ρίζες των δέντρων στα πάρκα και τα μικροκήπια κάτω απ'τις σκάλες...



Porto Madero

San Antonio de Areco
Palermo

Palermo -Soho

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Biofarm: Επίσκεψη στη φάρμα του Χρήστου και της Σάντρας στα Χανιά

Το μικροκήπιο στη Μαρίνα Ζέας




Το μικροκήπιο έκανε τα πρώτα του βήματα στη Μαρίνα Ζέας, τον Μάρτιο του 2010. "Υιοθετήσαμε" 50 δενδρύλια που βρήκαμε στο Ντράφι, τα φυτέψαμε και τα μεταφέραμε στα μπαλκόνια μας. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε και κάπως έτσι θέλουμε να συνεχίσουμε: βάζοντας περισσότερο πράσινο στην καθημερινότητά μας...

- Ποιος δεν ξαπόστασε κάτω από τα πεύκα έναν Αύγουστο με καύσωνα;
Ένας πεύκος ολόδικός σου για εκείνη τη δροσιά.
"Ήτανε νέος ο Κυπάρισσος, όταν από απροσεξία, κέντρισε με ένα ακόντιο το Ιερό Ελάφι. Ζήτησε από τον ουρανό τη χάρη να κυλούν τα δάκρυά του αιώνια
και οι Θεοί τον κάμαν κυπαρρίσι."